به بهانه خبرهای اخیر درخصوص توافق چین و پاکستان در رابطه با سرمایهگذاری گسترده در بندر گوادر که به نوعی رقیبی برای توسعه بندر چابهار محسوب میشود، مصاحبههایی توسط محققان گروه تخصصی لجستیک و زنجیرهتأمین شرق با کارشناسان و متخصصان مرتبط صورت گرفته که در این پُست، بخشی از آنها را با شما عزیزان در میان خواهیم گذاشت؛
بسیاری از کارشناسان معتقدند که ایران با صنعت دسته چندم در جهان و کمبود منابع آبی، نه کشور صنعتی و نه کشاورزی است بلکه یک کشور لجستیکی است. نمونهای از شواهد این ادعا، پتانسیلهای فوقالعاده بندرچابهار است. بندری که از طرفی به پشتوانه سرزمینی ایران و دسترسی به آسیای میانه و اروپا و از طرف دیگر موقعیت جغرافیایی ویژه و دسترسی به آبهای آزاد مورد توجه کشور هندوستان نیز قرار گرفته است. این کشور به خوبی میداند که چابهار بهترین و بهصرفهترین راه برای ارتباط وی با دنیاست. بندر چابهار آنقدر برای هند مهم است که پس از تحریم ایران از سوی آمریکا، هیأتی ویژه به این کشور فرستاده شد تا این بندر را از تحریمها معاف کنند.
آیا هنوز هم باید سیستان و بلوچستان عزیز، یکی از استانهای محروم کشورمان باشد؟
آیا دیدگاهها و روشهای اشتباه گذشته نباید اصلاح شود؟
آیا زمان بهرهگیری از فرصت‌های بینظیر برای کشورمان فرا نرسیده است؟
امیدواریم با تدابیر هوشمندانه و بهموقع این فرصت ویژه به تهدید تبدیل نشده و تجربه تلخ دبی برای کشور تکرار نشود.
ادامه دارد….
تاریخ خبر: ۱۳۹۹/۰۳/۳۱
منبع خبر: گروه تخصصی لجستیک و زنجیرهتأمین شرق